сладина | ж.
Вкус на нешто што е слатко, благо. Сладина на грозјето.
сладникав | прид.
Што не е толку сладок, што наблажува. Сладникава манџа, без сол. Пиеја некое сладникаво вино.
сладок | прид.
Што има вкус својствен на шеќер, мед и сл.; благ; горчлив. Сладок мед. Слатка диња. Слатко грозје.
сладолед | м.
Многу изладена до замрзната слатка смеса обично од млеко, шеќер и јајца со разни додатоци од овошје и други ароми. Сладолед од ванила и чоколада. Овошен сладолед. Два сладоледа.
сладоледен | прид.
Што се однесува на сладолед. Сладоледна торта.
сладоледџија | м.
Лице што прави или што продава сладолед. Сладоледџијата поминува секој ден со својата количка полна со сладолед од ванила.
сладосен | прид.
Што е полн со сладост; што причинува задоволство, сласт, наслада. Сладосни морници. Сладосна умора. Сладосно чувство. Сладосен занес.
сладострасник | м.
Човек што е сладострастен, склон кон сетилни уживања. На млади години беше голем сладострасник.
сладострастен | прид.
Што има силна склоност кон сетилни уживања. Сладострастен човек.
сладострастие | ср.
Силен стремеж кон задоволување на половото чувство, кон сетилни наслади. Со сладострастие мислеше на идната средба.
