учеников | прид.
Што му припаѓа на ученик. Учеников говор. Ученикова униформа.
учеништво | ср.
Времето во кое е човек ученик.
ученољубив | прид.
Што ја сака науката, што го сака учењето. Ученољубива младина.
ученост | ж.
Одлика на тој што е учен; висок степен на знаење, севкупност на знаења.
учење | ср.
Глаголска именка од учи.
учесник | м.
Тој што учествува во нешто, во некаква заедничка работа. Учесниците на научниот собир пристигнаа во Институтот. Учесник во мартовските демонстрации. Учесник во дискусија.
учество | ср.
Учествување во заедничка работа, дел на поединецот во извршување на нешто. Учество во научен проект. Учество во работна акција. Учество во демонстрации. Учество во работата на Сенатот.
учествува | несв.
Зема учество. Тој учествува во приредбата. На турнирот учествуваат повеќе екипи. Тој учествуваше во разговорот со куси забелешки.
учетвори | св.
Направи да биде за четири пати повеќе од порано. Доходот ќе се учетвори.
учи | несв.
Стекнува знаења. а) како наставен предмет или вештина. Таа учи два јазика ‒ англиски и германски. Учеше виолина две години. Кај него ги учев тајните за печивата, составот и декорацијата. б) се школува, место или вид (степен) на образование. Таа учеше гимназија. Тој учи машинска насока. Девојчето учи во средното музичко училиште. Тие учат во VII1 одделение. Учи за лекар. в) зафатен е со учење, повторува за да запомни. Марија учи во моментов. Мојот син многу учи. Таа учи од утро до мрак.
