ујаден | прид.
Што е разжален, растажен. Ујадена одеше на вода.
ујади | св.
Разжалости, растажи. Судбината ја ујади неговата душа.
ујгун | прид.
Што е погоден за нешто, згоден, добар, како што треба. Ујгун работа излезе. Многу ујгун му дојде со пазарот што го направи. Си го гледа ујгунот свој.
ујда-да-да! | изв.
Извик при терање, бркање некои животни (волк и др.).
ујдиса | св.
Погоди, стокми нешто. Ја ујдиса работата.
ујдурма | ж.
Сплетка, лукавство, подметнување, дволичност. Тоа е некоја негова ујдурма. Сите ујдурми тој ги правеше.
ујлија | прид.
За човек ‒ што е лут, нервозен, со лош карактер.
уќумат | м.
Државна власт, управа за време на Турската Империја.
