чаламџија | м.
Тој што крева (продава) чалам. Тој е голем чаламџија.
чалга | несв.
Удира со нога, шутира топка; Децата чалгаа топка.
чалгаџија | м.
Свирач во оркестар чалгија. Во дворот влегоа чалгаџиите пеејќи и свирејќи свадбарски псени.
чалгија | м.
Професионална група на свирачи, оркестар што свири ориентална музика или музика во тој стил. По невеста одеа со две рала чалгии. Чалгиите пеат носталгична, печалбарска песна.
чалдисан | прид.
Што пожолтел од некаква жештина. Чалдисани панталони. Чалдисани греди.
чалдиса (се) | св.
Пожолти при пеглање, подгори малку. Му ги чалдиса панталоните. Гредите (се) чалдисале.
чалија | ж.
Боцкава грмушка, драка; Paliurus aculeatus. Волната останува по чалиите.
чалма | ж.
Платнен завој околу фесот кај муслиманите.
чалнат | прид.
Што е мрднат со умот, удрен, чакнат; Тој е чалнат во умот. Го сметаа за чалнат.
чалне | св.
Удри, обично со нога топка или нешто слично. Добро ја чална топката. Го чална по глава. Ја чална желката и таа се собра во корупката. Чална нервозно едно камче.
