шајка 1 | ж.
Долгнавест предмет (од метал или од дрво) со една заоблена страна (глава) и една остра (врв) што служи за поврзување; клинец. Тегла полна со мали шајки. Дрвени шајки. Голема шајка.
шајка 2 | ж.
Чамец, мал воен брод со весла. Војниците со шајки ја минаа реката.
шајка 3 | ж.
Група разбојници, банда. Тој оформи шајка со своите другари.
шајкача | ж.
Вид војничка капа од чоја што ја носеле српските војници. Тој дојде со шајкача на главата. Искината шајкача.
шајкаџија | м.
Учесник во разбојничка банда, бандит; Од мирни деца станаа шајкаџии.
шака 1 | ж.
Шега, нешто искажано или направено несериозно, со доза на хумор; Не е шака, ова е сериозно нешто. Таа само шаки прави. Неумесна шака.
шака 2 | ж.
Дланка, дел од рака. Цела шака сол. Две шаки шеќер.
шакаџија | м.
Оној што прави шака, што се шегува; Тој е познат маалски шакаџија.
шал | м.
Дел од облеката, еден вид шамија, обично со правоаголна форма, најчесто плетена за заштита на вратот, главата и рамената или за украс. Црвен шал. Волнен шал. Свилен шал рачно изработен.
шалав | прид.
Палав, немирен, бесен, темпераментен. Шалаво момче. Шалави деца. Шалава игра.
