шумјак | м.

Ситна шума, мала гора. Зазеленет шумјак. Во шумјаците има секогаш дивеч.

шумка | несв.

Шумоли, шуми по малку или уште помалку. Шумкаше нешто во соседната соба.

шумка | ж.

Грмушка. Во шумката се криеше зајаче. Полето беше прошарено со шумки. Суви шумки. Тие се плашат од секоја шумка.

шумкар | м.

Назив за партизани од страна на бугарската власт за време на Втората светска војна. Планината е полна со шумкари.

шумлив | прид.

Што испушта или што создава шум, меурчиња при менување на агрегатната состојба; шумечки. Шумливи таблетки. Шумливи бонбони.

шумнат | прид.

Обраснат со шума, шумовит, пошумен. Шумнат предел. Шумнато стебло.

шумне | св.

Зашуми, испушти шум малку, краткотрајно. Нешто шумна во соседната соба. Тој шумна со весникот.

шумовит | прид.

Што е обраснат со шума, што има шума. Шумовит предел. Шумовите планина. Шумовити падини.

шумоглав | прид.

Несериозен, недозреан, со непромислени постапки; празноглав. Шумоглави момчиња. Шумоглавен сопатник.

шумоглави | св.