видар | м.

Човек што лекува со народски лекови.

водар | м.

Лице што носи вода за пиење. На чешмата имаше многу водари.

зарие | св.

Почне да рие. Свињата зари во бавчата, ама ја истеравме.

аргач | м.

Простор пред трло ограден со прачки каде што се чува ситен добиток, обично овци. Овците останаа сами во аргачот, пред колибата.

зарад | предл.

аргат | м.

Наемен работник. Аргатите се враќаа од полето. Аргатот стискаше в раце едно парче сув пченкарник. Немаше што да работи, та се стори аргатин.

Задар | м.

Приморски град во Хрватска.

вжари | св.

Усвити, загрее, доведе до состојба на жар. Ковачот го вжари железото и почна да го кове.

астар | м.

Постава; ткаенина за постава.

возар | м.

Тој што вози, превозува, што работи со запрежно возило. Стар возар. Селски возари.