влечка | несв.

Со тргање движи нешто не одвојувајќи го од површината. Офицерот ја влечка сабјата по калдрмата. Некои со волови влечкаа во селото греди и дрвја.

влечка | ж.

Обувка што се навлекува со отворен заден дел. Невестата се појави со влечки на нозете.

влечка | и. ж.

Зборот е поврзан со:

свлечка | св.

Симне со влечење некого или нешто;

влечкар | м.

Занаетчија што изработува влечки.

извлечка | св.

Вади од некаде со влечење, носи со тешкотија;

завлечка | св.

Почне да влечка, да носи некого влечејќи. Го зедов ранетиот другар и го завлечкав кон засолништето. Коњот го завлечка паднатиот јавач по снегот.

одвлечка | св.

довлечка | св.

влечкаат

Зборот е поврзан со: