камен | прид.

Што е од камен, изграден од камен. Камени столбови. Камен мост. Камена тврдина.

камен | м.

(мин.) Тврд минерал што се наоѓа во внатрешноста или по површината на Земјината кора. Вулканот исфрлаше лава и вжештени камења.

каменит | прид.

За земја – што е посна, сиромашна, слабо обработлива. Пожелно е да се одбегнуваат слаби и каменити почви.

каменик | м.

Камен мост.

каменар | м.

Тој што крши, што обработува камен. На припекот каменари дробеа од големите карпи.

вкамени | св.

Стане како камен, претвори во камен; Мразот ги вкамени капките од стреите.

каменее | несв.

Се претвора во камен, се скаменува.

каменче | ср.

скамени | св.

Претвори во камен. Боговите го скамениле грешникот.

каменен

Зборот е поврзан со: