Резултати за пребарувањето: плод
плод | м.
Кај растение ‒ а) орган што се развива од оплоден цвет и во кој се развива семе. Плодот на јаболкницата е јаболко. Овошките веќе имаа зрели плодови. Јаболкницата првпат заврза плод. б) (само едн.) Сиот род на едно растение. Оваа слива дава многу плод. Оваа сорта дава плод многу доцна.
плоди | несв.
Создава, раѓа, оплодува. Ветер ги плоди сите родни места. Дождот ги плоди тие води.
плоден | прид.
Што дава многу плод, што раѓа многу. а) За земја. Плодна земја. б) За година, временски период. Плодна година. Плодни денови.
плодов | прид.
Што се однесува на плод.
плодат
Зборот е поврзан со:
оплоди | св.
Направи да зачне, да се создаде плод кај човек, животно или растение.
оплоден | прид.
Што служи за оплодување, за размножување; што се однесува на оплодување. Оплодни органи. Оплодна моќ.
заплоди | св.
За животно – оплоди.
плодник | м.
Орган за размножување во цветот на растението каде што се врши опрашувањето и се развива плодот. Кај цветот на виновата лоза прашниците се во височина на плодникот.
приплод | м.
Расплод. Јагниња за приплод. Младо говедо за приплод.
