звуков | прид.
Што се однесува на звук; што се состои од звуци.
звукомер | м.
Направа за мерење на силата на звукот; фонометар.
звучен | прид.
Што се однесува на звук, најчесто како дел од термини. Звучен извор. Звучни бранови. Звучни ефекти.
звучи | св.
Дава, произведува звук. Во неговите раце виолината звучеше божествено.
звучник | м.
Направа којашто електричните импулси ги претвора во звук. Во училиштето учениците ги известуваа преку звучник. Од звучниците ечеше музика.
зѓаволи се | св.
Стане немирен, палав. Момчето откако порасна се зѓаволи. Човекот се зѓаволи.
згади се | св.
гади_1 Таа се згади од бубачката.
згази | св.
Нагази; гази 1, 2. Мајсторите ми ги згазија цвеќињата. Немаше од каде да помине и згази во вирот. Згази на лушпа од банана и се лизна.
згазне | св.
згази_1 Танцувајќи тој ја згазна девојката. Жената го згазна мажот и му даде знак да престане.
згака | св.
Згакаа гуските во дворот.
