злоба | ж.

Чувство на омраза кон некого, желба, посакување некому да му се случи нешто лошо. Во нејзините зборови се чувствуваше отровна злоба. Очите му светеа од злоба.

злобен | прид.

Што чувствува, што изразува злоба, што е исполнет со злоба. Сите сплетки ги направи злобната жена. Злобна вештерка. Злобен поглед. Злобна насмевка.

злоби | несв.

Предизвикува злоба, прави нешто со злоба.

злоблив | прид.

Што предизвикува злоба, што прави нешто со злоба; пакосен, злобен. Злоблива жена.

злобник | м.

Тој што е злобен. Злобниците ги одврзаа јазиците. Некој злобник шири невистини за мене.

зловесница | ж.

Таа што навестува зло; злокобница. Во себе го слушаше сопствениот глас, глас на зловесница. Птица зловесница.

зловестен | прид.

Што навестува зло; злокобен. Зловесно претчувство.

злогласен | прид.

Што е на лош глас, што го бие лош глас. Злогласен разбојник. Злогласно место.

злодеец | м.

злодеј | м.