кила | ж.
Оток што се јавува при испаѓање на внатрешните органи или на нивните делови, најчесто цревата, од нивното природно лежиште во соседната телесна празнина или под кожата, поради слабост, попуштање на мускулите или на стомачниот ѕид.
килав | прид.
Што е заболен од кила, што има кила.
килави се | несв.
Напорно работи, капнува од работа. Тие не се килават од работа. Ти ја заградуваш таа пустелија, таму нема ни земја, само се килавиш за ништо.
килер | м.
Помала просторија во куќа, за чување прехранбени производи, облека и други предмети. Во килерот ја чуваше сета зимница.
килибар | м.
Тврда, кристализирана фосилна смола од растително потекло, најчесто со жолта боја што се користи за изработка на накит и други предмети. Носеше ѓерданче од килибар.
килибарен | прид.
Што се однесува на килибар. Килибарни бројаници.
килим | м.
Вид дебела простирка, исткаена од волна или друг сличен материјал, за покривање под, ѕид и др.; тепих. Во секоја соба имаше по еден персиски килим. Ѕидовите не се гледаа, по нив беа закачени килими.
Килиманџаро | ср.
Планински врв во Африка.
килимар | м.
Тој што изработува килими.
килимарница | ж.
Претпријатие или погон за изработување килими.
