коректор | м.
Тоа што прави корекција, коректура на нешто во техниката, во козметиката и сл.
коректура | ж.
Работа на коректор. Цел работен век прави коректура во печатницата.
коректурен | прид.
Што се однесува на коректура. Коректурен лак.
корекција | ж.
Поправка, исправка; измена заради подобрување на нешто. Направи извесни корекции на делото. Корекција во планот за работа.
корелат | м.
Поим што е заемно поврзан со друг поим (на пр. причина и последица). Платата не е секогаш корелат на работата.
корелативен | прид.
Што е во корелација, во заемен однос со друг; соодносен.
корелација | ж.
Заемен однос; заемна зависност, поврзаност; сооднос. Наставата е во тесна корелација со практиката.
корен | м.
Подземниот дел на растението со чија помош стои прицврстено и извлекува хранливи материи и вода, неопходни за него. Дрвото има развиен корен. Розата пуштила длабоки корења.
коренест | прид.
Што има развиен корен.
коренит | прид.
Што се однесува на основата, на суштината; темелен, радикален. Коренити промени.
