безделие | ср.
Отсуство на желба за работење, безделничење.
безделник | м.
Тој што е безделен, што безделничи, што не сака да работи поради мрзливост, што го поминува времето во денгуба. Селската кафеана беше полна со безделници.
безделничи | несв.
Не работи; не сака да работи, денгуби. Градинарот безделничеше во сенките од големите дрвја. По цел ден пиеја и безделничеа.
безделништво | ср.
Состојба на безделник.
бездетен | прид.
Што нема деца; што не може да има свои деца. Бездетен брак. Бездетна вдовица. Бездетно семејство.
бездетка | ж.
Таа што нема дете; што не може да роди, неротка. Несреќна бездетка.
бездимен | прид.
Што е без дим; што гори без дим. Бездимни оџаци. Бездимен барут.
бездна | ж.
Длабочина без дно, во која не може да се види дното, бескрајна длабочина; амбис. Голема бездна. Се најде на раб од бездна. За малку ќе се струполеше во бездна.
бездожден | прид.
Што е без дожд. Бездожден ден. Бездождна есен. Бездождни години.
бездомен | прид.
Што е без дом и семејство, што нема сопствена куќа, живеалиште. Сам, бездомен човек. Бездомна питачка. Толпа гладни, бездомни деца. Бездомно куче. Се умилкува како бездомна мачка.
