кочанка | ж.
Кочан од пченка без зрната, остаток од изронет плод од пченка.
кочи | несв.
Забавува, подзапира, сопира движење на нешто со кочница. Кочи со тракторот по долницата.
кочија | ж.
Вид патничка кола со подвижен покрив; пајтон, фијакер. Се вози со кочија.
кочијаш | м.
Тој што вози кочија. На предното седиште вози кочијашот.
кочина | ж.
Ограден простор за чување свињи; свињарник. Во кочината чуваа пет свињи.
кочи се | несв.
Се гали, се умилкува. Детето се кочи со баба си.
кочиџија | м.
кочница | ж.
Направа за подзапирање или за сопирање на движењето. Рачна кочница.
кочничар | м.
Тој што кочи со кочница. Работи како кочничар на возовите.
коџа | прил.
