крепост | ж.
Тврдина, кале. Царот гледаше од ѕидините на крепоста. Војската ја сардиса крепоста.
крепостен | прид.
Што се однесува на крепосништво. Крепостен селанец. Крепосно право.
креска | несв.
За птици – испушта остар, висок и рапав глас. Галебите крескаат.
крескав | прид.
За звук и глас – што е продорен, висок и рапав. Крескав глас.
крескало | ср.
Дете што многу плаче.
креслив | прид.
Кресливи извици.
креснак | м.
Дрвен обрач што се става околу вратот на добиток.
кресне | св.
креска.
кресница | ж.
Летна пастрмка во Охридското Езеро.
кресок | м.
Глас на крескање. Кресок го расцепи небото. Се разнесе кресок на сојка.
