безобразие | ср.

Отсуство на срам, безобразност, бесрамност, непристојност. Невидено безобразие.

безобразник | м.

Тој што е безобразен, бесрамник. Види го ти безобразникот!

безогледен | прид.

безодговорен | прид.

безопасен | прид.

Што не е опасен, што не може да наштети; сигурен, безбеден. Безопасен противник. Безопасно куче. Безопасна светлина. Безопасни игри.

безопасна | ж.

Игла што служи за привремено прикрепување на облека во замена на копче; средство за прикачување на некаков моден детаљ.

безосновен | прид.

Што е без основа, што нема основа, неоснован, неоправдан. Безосновна дискусија. Безосновно прашање.

безотпорен | прид.

Што не може да даде отпор, неотпорен, неиздржлив, слаб. Безотпорна ситуација. Слаби, безотпорни луѓе.

безочен | прид.

Безочен грабеж. Безочен геноцид. Безочен судија. Безочна клевета. Безочни лаги.

безработен | прид.

Што е без работа, невработен. Тој беше безработен и не знаеше што да прави од здодевност. Им дадовме работа на безработните луѓе.