лунен | прид.

Лунен зрак. Лунена ноќ.

лунѕа | несв.

Талка, скита.

луничав | прид.

За човек ‒ што е избувлив, што лесно се разлутува, се кара. Луничав маж. Луничава невеста.

луња | ж.

Големо невреме, силен студен ветар со дожд или снег; бура. Беснееше луња со ветар и дожд. Снежна луња.

луњав | прид.

Што има луња (за време); бурен.

луњен | прид.

луп! | изв.

Означување тап звук при удар или паѓање.

лупа | несв.

лупа | ж.

Стакло преку кое предметите се гледаат зголемени.

лупеница | ж.