мечтател | м.
Тој што мечтае; сонувач, фантазер.
мечтателен | прид.
Што е склон кон мечтаење, што изразува мечта. Имаше смел и мечтателен дух.
мечувалец | м.
Тој што се бори со меч, што е вооружен со меч.
мечувалиште | ср.
Простор определен за мечување.
мечување | ср.
Глаголска именка од мечува се.
мечува се | несв.
Се бори со некого со меч. Витезите се мечуваа на карпата.2. Настапува во спортска дисциплина мечување.
мечувач | м.
меџидија | ж.
Стара турска сребрена монета. Откупот со бели меџидии го плати.
меџлис | м.
Собрание. Селскиот меџлис така реши.
меша | несв.
Тура, сипе (течни, ситни, издробени итн.) нешта и ги соединува, прави смеса, мешавина. Домаќинката со дрвена лажица го мешаше брашното со вода.
