бесцутен | прид.

Што нема цут, што не цути. Бесцутно дрво.

бесчаден | прид.

Што е без чад, што не испушта чад при согорување. Бесчаден оган. Бесчаден барут. Бесчадна просторија.

бесчеден | прид.

Што е без чедо, бездетен. Бесчеден брак. Бесчедна жена.

бесчесен | прид.

Што е без чест; нечесен. Бесчесен маж. Бесчесна жена.

бесчесник | м.

Тој што не е чесен; никаквец. Бесчесникот ги напаѓаше незаштитените девојки. Бесчесници ги ограбуваа напуштените манастири.

бесчести | несв.

Зема чест некому, осрамотува. Војниците ги бесчестеа жените и девојките. Тој убива, бесчести.

бесчестие | ср.

Немање чест, чесност; нечесност. Владееше бесчестие.

бесчестува | несв.

бесчовечен | прид.

Што е без човечност, нечовечен. Бесчовечен однос. Бесчовечна постапка.

бесчувствен | прид.

Што е без чувства, нечувствителен. Бесчувствен набљудувач. Бесчувствена душа. Бесчувствено срце.