објективација | ж.
Пренесување, премин на нешто во облик што може да се набљудува, во објект на набљудување; опредметување. Творечка објективација.
објективен | прид.
Што постои независно од човекот и од неговото сознание; реален, стварен, вистински. Објективна реалност. Објективни услови.
објективизам | зам.
Метод на испитување, проучување на настаните и појавите од општествениот живот што се темели врз објективната реалност. Научен објективи
објективизација | ж.
Објективизација на исказот.
објективизира | св. и несв.
Подложи, подложува на објектив(из)ација, направи, прави нешто да биде реално, објективно. Тој ги објективизира личностите во своите романи.
објективист | м.
Приврзаник на објективизмот.
објективистички | прид.
Што се однесува на објективизам и на објективист. Објективистички третман.
објективитет | м.
Реалност, стварност; објективност. Главниот лик во романот ја губи врската со објективитетот.
објекција | ж.
Забелешка, приговор, напомена. Неговите констатации претставуваат објекција кон претходно изложениот текст.
облага | ж.
Корист, полза, добивка. Материјални облаги.
