обред | м.

Строго утврдени активности, дејства поврзани со вршење на определени верски ритуали или со народни верувања и обичаи. Свадбен обред. Религиозни обреди.

обреден | прид.

Што се однесува на обред. Обреден леб. Обредна поезија. Обредни молитви.

обредник | м.

Црковна книга која содржи молитви и активности поврзани со определени верски обреди и ритуали; требник.

обреже | св.

Изреже, исече краишта на нешто, обично вршки, гранчиња на растение. Тој ги обрежа јаболкниците во дворот.

обрежување | ср.

Отсекување на еден дел од кожата на половиот орган кај мало момче, според прописите на еврејската и муслиманската религија.

обрез | м.

Место каде што е направено обрежување. Обрез на дрво.

обрекува | несв.

обремени | св.

Оптовари некого со нешто (со грижи, со проблеми, со должности и сл.). Таа не сакаше никого да обремени со својата тага. Шефот ме обремени со многу должности.

обрецне се | св.

Се обрати, приговори некому грубо, со висок тон. Тој остро ѝ се обрецна на жена си.

обрече | св.

Даде збор, вети нешто некому. Тој обрече дека ќе ја исполни татковата желба.