оглупеност | ж.
оглупи | св.
оглуши | св.
Престане да слуша за момент, за определено време. Војникот оглуши од експлозијата на бомбата.
оглушителен | прид.
Оглушителен грмеж.
оглушлив | прид.
Што оглушува, што предизвикува оглушување. Оглушливи звуци.
оглушувачки | прид.
Оглушувачки одглас.
огнар | м.
Работник што го одржува огнот на парен котел, локомотива и сл. Огнарот сѐ почесто фрлаше дрва во огнот и ја забрзуваше локомотивата.
огнаси | св.
Направи да стане гнасно, извалка нешто. Старецот ја огнаси брадата јадејќи.
огнебојка | ж.
Како епитет за пушка. Пушка огнебојка.
огнезди се | св.
