разлока | св.
Разрие, раскопа, разрони. Мразот ги разлока улиците. Поројот ги разлока бреговите на реката. Водата го разлока патот.
разломоти се | св.
Почне многу да ломоти, да зборува, да брбори сè и сешто. Девојчињата се разломотиле.
разлошен | прид.
Што престанал да биде добар, мирен, кроток; станал лош или уште полош. Разлошени деца. Разлошени соседи.
разлоши | св.
Поттикне некого, направи некој да стане лош. Неговите совети ги разлошија децата.
разлуден | прид.
Што е умствено растроен во нагласена мера; станал луд или уште полуд. Разлуден човек.
разлула | св.
Разниша, разлелее; почне да ниша, да лелее силно или уште посилно. Таа го разлула бебето и почна да му пее. Брановите го разлулаа кајчето.
разлулан | прид.
Што е несигурен, нестабилен; разнишан. Разлулана самодоверба. Разлулана позиција.
разлулеан | прид.
Што е занесен, поведен од емоции. Разлулеани чувства. Разлулеана девојка.
разлулее | глаг.
разлутен 1 | прид.
За храна ‒ што е лут по вкус. Разлутена манџа.
