рамничарски | прид.
Што е својствен, што ѝ припаѓа на рамница. Рамничарски предели. Рамничарско пасиште. Рамничарско село. Рамничарска населба.
рамниште | ср.
Рамно место; рамнина, рамница. Децата играа фудбал на рамништето.
рамно 1 | ср.
Тие излегоа на рамно. На рамното кога одам ми е полесно.
рамно 2 | ср.
Вид народно оро, обично членувано. Девојките го играа рамното.
рамно- | претс.
Како прв дел од сложенки со значење ист, еднаков со некој друг или со нешто друго според означеното со вториот дел од сложенката (рамноправен, рамноделен, рамнозначен, рамнокрак, рамносилен).
рамноаголен | прид.
Што има еднакви, исти агли. Рамноаголен триаголник. Рамноаголен многуаголник.
рамноапостол | м.
Еднаков, ист, рамен со апостолите. Рамноапостолот Кирил. Рамноапостолите Кирил и Методиј.
рамновесие | ср.
рамноглав | прид.
Што е ист по височина со некого; токмоглав. Рамноглави деца.
рамногласен | прид.
Што има ист глас, во ист ритам, еднаков тоналитет без да се менува. Рамногласни звуци. Рамногласно пеење.
