раскажувач | м.
Лице што умее убаво да раскажува. Баба ми беше добар раскажувач. Тој е добар раскажувач, јас сум добар слушач.
раскажувачка | ж.
Тема што се раскажува, што се претставува усно, раскажување. Тој ја заврши раскажувачката. Неговата раскажувачка беше долга и мачна.
раскажувачки | прид.
Што се однесува на раскажувач. Раскажувачка традиција. Раскажувачки талент. Раскажувачка постапка.
расказ | м.
Претставување, излагање на некоја случка, настан; раскажување, раскажувачка. Девојката го заврши својот расказ. Неговиот расказ беше неверојатен.
расказен | прид.
Што се однесува на расказ. Расказна форма. Расказен облик. Расказно единство.
раскајник | м.
Човек што се раскајал. По неколку дена се појавија неколку раскајници пред нашите порти.
раскалавен | прид.
Што има својство на кал. Раскалавена земја. Раскалавена нива. Раскалавен двор.
раскалави | св.
Направи да биде нечисто, калливо. Детето ги раскалави панталоните.
раскалашен | прид.
Разгален, распуштен, неодговорен. Раскалашена девојка. Раскалашени деца.
раскали | св.
Направи да стане кал;
