раскалуѓер | м.
Тој (калуѓер) што се раскалуѓерил или го раскалуѓерил некој. Има многу малку раскалуѓери.
раскалуѓери | св.
Отстрани некого од калуѓерски ред, одземе некому калуѓерски чин; Тој ги раскалуѓери побунетите калуѓери.
раскапан | прид.
Што е скапан, изгниен. Раскапани мрши. Раскапани штици. Раскапан мебел. Раскапано возило.
раскапаник | м.
Што е снемоштен, изнемоштен.
раскапе | св.
Раздроби, разбие, стори да биде на делови, раскрши, претепа. Тој ги раскапа штиците. Тие му ја раскапале главата. Го раскапале од ќотек.
раскапе се | св.
Почне да капе отсекаде, засилено од сите страни; Покривот се раскапа. Стреите се раскапале. Солзите ѝ се раскапаа по образите.
раскара | св.
Предизвика, направи караница меѓу некого, скара. Старата го раскара синот со снаата. Новата невеста ги раскара роднините.
раскасапен | прид.
Што е искасапен, разделен со сечење на повеќе места, на повеќе делови. Раскасапени трупови. Раскасапено тело.
раскасапи | св.
Искасапи, исече на повеќе парчиња месо. Тие ја раскасапија свињата. Го раскасапија овенот и го поделија на соседите.
раскастри | св.
Искастри, со кастрење расчисти. Ја раскастри оградата. Ја раскастри грмушката во дворот.
