растресит | прид.
Што лесно може да се растресе, што лесно се рони, се ситни; ровкав, ровок, мек, обично за земја и во исхраната. Растресита почва. Растресита земја. Растресита материја.
растреска се | св.
Почне силно да треска. Таа се растрескала низ куќи. Прозорците се растрескаа од силниот ветер.
растрешти се | св.
Почне силно да трешти, да грми. Надвор се растрешти, се разгрми и почна да врне.
растрие | св.
Истрие, потрие, трие со зголемен интензитет. Тој стана и си ги растри очите. Таа му ја растри раката.
растркала | св.
Почне да тркала нешто или некого. Тој ги растркала џамлиите низ собата. Таа го растркала детето на креветот.
растрлуши | св.
Разбушави, бушави. Таа ги растрлушила децата. Ветрот ѝ ја растрлушил долгата коса.
растроен | прид.
За ред, строј ‒ растурен, расипан. Растроена редица. Растроена колона.
растрои | св.
Наруши нормален ред, строј и сл. Тој ги растрои партиските редови. Последните немири го растроија стариот поредок.
растројство | ср.
Состојба на безредие, отсуство на ред, нарушеност на нормалниот ред. Растројство во банкарскиот систем. Економско растројство. Временски растројства.
растропа се | св.
Почне силно, многу да тропа. Мајсторите се растропаа. Децата се растропаа.
