дувач | м.

Свирач на некој дувачки инструмент; дува 3. Тој е најдобриот дувач во оркестарот.

дувек | м.

дувка | несв.

Дува во помала мера, со послаб интензитет; Дувкаше пријатно утринско ветре. Дувка студеникав вечерен повеј.

дувлет | м.

дувло | ср.

Живеалиште за поголеми диви животни во земјата или на засолнато место; брлог. Мечкино дувло. Дувло на волчица.

дувне | св.

дува.

дуд | м.

дуда | ж.

Име на девојче дури не е крстено. Посака живот и здравје за внука си дуда.

дударе | ср.

(дијал.) Вид земјен сад за пиење вода; барде. Го скрши дударето.

дудинка | ж.

Плод од дуд;