животност | ж.
Својство на тоа што значи живот, што е полно со живот, со животна сила.
животодавен | прид.
Што дава, што внесува живот, што влијае поволно, што вдахновува. Животодавна почва.
животодавец | м.
Тој што дава живот; животворец (обично во религиозна смисла). Бог е животодавец.
животопис | м.
Опис на животот на некоја личност; биографија. Животопис на писателот.
животописание | ср.
животописен | прид.
Што се однесува на животопис; биографски. Животописните податоци се црпени од неговите белешки.
животописец | м.
Автор на животопис; биограф.
живуланче | ср.
живуле | ср.
живурка | несв.
Живее скудно, одвај живее. Нивните родители живуркаа со помошта што им ја даваа тие.
