забит | м.

Турски воен старешина; офицер. Напред јаваа двајца бегови и еден забит. Забитот го извади пиштолот.

забла | ж.

заблагодари (се) | св.

Изрази благодарност некому. Се сложил докторот, дури му (се) заблагодарил на советот. Тој им (се) заблагодари со поглед на присутните. Таа го ислуша и му (се) заблагодари.

заблажи | св.

Направи нешто да биде благо, слатко. Го заблажи чајот со мед.

заблазни | св.

Изрази задоволство за нешто што му се случило некому (на соговорникот или на некој друг) обично со зборовите: блазе си ти, блазе тебе; блазе си му (ѝ), блазе нему (нејзе). Детето си спие спокојно и невино, да му заблазни човек. Другарките ѝ заблазнија на свршувачката.

заблеан | прид.

Што е загледан, зјапнат во некого или во нешто. Со отпуштена уста, заблеан во мене, не знаеше што да рече. Немееше толпата, заблеана по нив, долго и откако ги снема.

заблее | св.

Почне да блее; Одненадеж заблеа јагне и ме исплаши. Трипати заблеав како некоја овца.

заблеска | св.

Почне да блеска; Долгата сабја заблеска на сонцето. Солза му заблеска во очите.

заблескоти | св.

Почне да блескоти. Сонцето повторно заблескоти.

заблесне | св.

Блесне силно, одеднаш. Неговиот поглед заблесна како молња.