забели | св.

Почне да бели нешто; бели_1_2 Девојките ги забелија платната во реката.

забен | прид.

Што се однесува на заб. Забен камен. Забна амбуланта. Забно ткиво.

забер | м.

Карпа, спила. Сонцето ги допира заберите на планината.

забере | св.

Почне да бере; бере Уште не го забрале тутунот.

забест | прид.

Што има големи заби. Забест момчак. Забести животни.

забетонира | св.

забец | м.

Остар издаден дел кај разни предмети (на чешел, на пила и др.). Под челичните запци на пилата стоеше наместен дебел трупец. Го извади долгото железно резе со остри запци.

забигори | св.

забие | св.

Со удар или со притисок направи нешто да навлезе во друго нешто; забоде, закове. Никој не виде кога му го забија ножот во градите. Ќе забиеме кол в земја и ќе го врземе коњот.

заби се | несв.

За животно – покажува заби, 'ржи. Кучето му се забеше на војникот.