завојувач | м.
Тој што води освојувачка војна; освојувач. Тој бил прославен војсководач и завојувач.
завор | м.
заворка | ж.
заворна | ж.
Лост или клинец со кој се осигурува врата да не се отвора; резе. Не можеше да ја тргне заворната од вратата.
заврагува | св.
Почне да врагува. Децата заврагуваа низ дворот.
завража | св.
Почне да вража;
завратен | прид.
Што е свиткан, пресвиткан. Завратени ракави. Завратени ногавици.
заврати | св.
Свитка, пресвитка нешто (обично дел од облека) за да стане покусо. Тој ги заврати панталоните и загази во водата. Ги завратила ракавите.
завратник | м.
Удар по вратот. Му удри еден завратник.
завратница | ж.
