залангур | м.

Скитник, уличар. Тој е чорбаџиски син, а не залангур.

залапа | св.

Почне да лапа, да јаде лакомо. Тој залапа од месото. Тие залапаа од мезето.

заласкоти | св.

Засвети, заблеска.

заластари | св.

За лоза – почне да пушта ластари. Лозата заластари.

залафи (се) | св.

залеби | св.

За жито и сл. – фати леб, заврзе плод. Житата залебија.

залебнат | прид.

Придушен, што е без здив (од плачење и др.). Залебнат глас. Залебнато блеење.

залебне се | св.

Се задуши, остане без здив од плачење, од врескање и др. Тој се залебна од смеа. Децата се залебнаа од плачење.

залева | несв.

залегне | св.

Легне за подолго време (поради болест, поради изнемоштеност и сл.); залежи. Старецот залегна во постела.