иридере | ср.
Вид килим со прави линии во различни бои.
иридиум | м.
Хемиски благороден елемент сличен на платина, отпорен на хемиски влијанија; симбол Ir.
ирис | м.
(анат.) Предниот обоен дел на окото околу зеницата.
ирит | м.
Попречна хоризонтална греда на мутавџиски разбој.
иритација | ж.
Надразнетост, вознемиреност, растревоженост.
иритира | св. и несв.
Вознемири, вознемирува, растревожи, тревожи, раздразни, раздразнува некого со нешто. Таа зборуваше со глас што иритира.
иронизира | св. и несв.
Внесе, внесува елементи на иронија во прикажувањето на нешто; каже, зборува со иронија. Многу убаво си поминавме, јадевме дури и ќотек ‒ иронизираше тој.
иронија | ж.
Прикриено исмејување, при што се зборува спротивно од тоа што се мисли; потсмев, подбив. Во селото е познат по прекарот Поет, што содржи елемент на иронија.
ироничен | прид.
Што изразува, што содржи во себе иронија. Иронична насмевка.
Ирска | ж.
Име на остров во Атлантскиот Океан.
