игра | ж.
Активност заради забава и разонода. Детска игра ‒ криенка. Тоа беше смешна игра ‒ борење со рамена. Децата се забораваат во игри. Тоа не беше никаква игра туку тепање.
игралит | прид.
Разигран, весел. Срце игралито.
игралиште | ср.
Место за играње; обично отворен простор уреден за спортски игри, натпревари или за детски игри. Фудбалско игралиште. Тениско игралиште. Детско игралиште. Селско игралиште.
игран | глаг. прид.
Најчесто во синтагмата ‒ долгометражен филм ‒ филм што трае подолго време, повеќе од еден час.
игранка | ж.
Забава, приредба организирана за играње, за танцување. Попладневни игранки. Девојките одеа на игранки.
играч | м.
Тој што игра, што учествува во некаква игра (детска, спортска, хазардна и сл.). Публиката го поздрави новиот играч. Играчите стојат свртени со грбот едни спроти други. Тој е вешт играч на покер. Таа екипа има добри играчи.
играче | ср.
Играчиња, сувенири, мали спомени за големи моменти. Играчиња за дечиња.
играчка | ж.
Предмет што им служи на децата за играње, за забава. Детска играчка. Играчка од шарени парталчиња. Торба полна играчки.
играчки | прид.
Што се однесува на игра и на играч.
играчница | ж.
Место, просторија за играње, за коцкање, но и за забавување на деца.
