изостанок | м.
Отсуствување од некаков настан, од некакво случување, од нешто каде што требало да се присуствува. Неоправдани изостаноци.
изострен | прид.
Што е наострен со некаква алатка. Изострен молив. Изострен нож.
изостри | св.
Направи нешто да биде остро, наостри во голема мера; остри. Ги изостри моливите со острилка. Ковачот го изостри ножот за неколку минути.
изотвори | св.
Отвори сè што е за отворање. Ги изотвори сите пенџериња. Ги изотвори сите шишиња.
изотерма | ж.
Црти што на географска карта ги спојуваат местата со иста температура.
изотермичен | прид.
Што има еднаква или постојана температура.
изотермички | прид.
Што се однесува на изотерма.
изотиде | св.
За повеќемина ‒ замине, отиде. Гостите изотидоа еден по еден.
изотоп | м.
Хемиски елементи што имаат ист атомски број, а различен масен број, односно имаат ист број протони, а различен број неутрони. Радиоактивни изотопи.
изофка | св.
Офне силно од болка. Тој изофка од силна болка во ногата.
