изретчи | св.
Направи да биде ретко, проретчено. Градинарите го изретчија расадот. Дождот ги изретчи минувачите.
изрече | св.
Искаже, изрази со зборови, изговори, рече: збор, мисла, исказ. Тој изрече најнавредливи зборови за својот татко.
изречен | прид.
Што е искажано, изречено. Гласно изречен прекор.
изречлив | прид.
Што може да се изрече, да се искаже (често во негирана форма). Чувствуваше неизречлива болка.
изречно | прил.
Кажано јасно, недвосмислено, без можност за двоумење. Тој изречно кажа како да се постапи во вакви ситуации.
изрешета | св.
Направи нешто да биде како решето, обично со истрели од огнено оружје. Војниците ги изрешетаа бегалците.
из'ржи | св.
За животно ‒ се огласи со 'ржење. Кучето из'ржи на непознатиот.
изриба | св.
Заврши со рибање, чистење на некоја површина. Жената ги изриба скалите.
изрива | несв.
изрига | св.
Исфрли силно со ригање, блуе. Вулканот изрига лава во огромни количества. Оџакот изрига црн чад.
