изригне | св.

изрие | св.

Со риење ископа земја. Топовите ја изрија целата нива. Свињите ја изриле тукушто изникната пченка.

изрине | св.

Со ринење отстрани нешто, целосно, до крај. Секој пред својот дуќан го изрина снегот. Тој го изрина гнојот од шталата.

изрипа | св.

Со рипање скокне на нозе, наеднаш, неочекувано. Коњот изрипа за да не му го стават оглавот. Жабите изрипаа во плитката вода. Од грмушките изрипаа војници.

изрка | св.

Гласно прочисти грло (од слуз, крв и сл.) и плукне. Болниот изрка засирена крв.

изркне | св.

изрод | м.

Тој што се изродил, што е полош, физички и морално од своите предци, од одредена заедница, колектив, дегенерик; Таков изрод досега мајка не родила._2 Расипана, лоша единка во својот род.

изроден | прид.

Што се изродил, што станал изрод.

изроди | св.

Роди, народи деца во голем број. Таа изроди едно чудо деца. Во бракот со него, тие изродија неколку деца, но сите им умреа.

изрои (се) | св.

За пчели ‒ заврши со роење. Пчелата се изрои.