богат | прид.
Кој има големи материјални блага, што има голем имот, пари; сиромашен, беден. Богат човек. Богати куќи.
богаташ | м.
Човек што е многу богат (кон зн.
богаташка | ж.
Богата жена;
богатее (се) | несв.
Станува сè побогат. Таа почна да (се) богатее сè повеќе и повеќе.
богати | несв.
Прави да биде богат. Тој го богати својот јазичен израз читајќи секојдневно.
богатник | м.
Богаташ. Тој беше угледен богатник.
богатство | ср.
Големо количество материјални добра што некој ги поседува. Бесценето богатство. Тој стекна големо богатство тргувајќи со брашно.
Богданци | ср.
Град во Македонија.
богобојазлив | прид.
Што се плаши од Бога. Богобојазливите жители на селото покорно стоеја пред портите на црквата.
боговски | прид.
Што се однесува или што му припаѓа на бог.
