богомил | м.
Следбеник, припадник на богомилското движење.
богомилски | прид.
Што им припаѓа, што се однесува на богомилите и на богомилството. Богомилско движење.
богомилство | ср.
Христијанско еретичко движење што се појавило во Македонија во 9 век, па се проширило и кај соседните народи.
богомолец | м.
Тој што се моли многу често на бога. Богомолците почнаа да се крстат.
богомолка | ж.
богомолец.
богомолство | ср.
Наклоност, почит кон Бога. Прочистувајќи го Лука од секакво богомолство, Прличко го дава како живо старче, што поминало пеш по целата земја.
Богородица | ж.
вок. Богородице
богородичен | прид.
Што се однесува на Богородица. Богородични пости.
богослов | м.
Специјалист по богословие; теолог.
богословец | м.
Тој што го изучува богословието, ученик во богословија.
