богословие | ср.
Учење за догмите на дадена религија, верско учење; теологија. Православно богословие.
богословија | ж.
Училиште во кое се изучува богословието, зграда во која е сместено ваквото училиште. Јас знаев само дека богословија значи учење за поп.
богослужба | ж.
Литургија, богослужение, обично во црква. Велигденска богослужба. Вечерна богослужба.
богослужение | ср.
Служба во чест на Бога од страна на свештено лице според одредени црковни канони, обично во црква; литургија. Утринското богослужение заврши.
Богота | ж.
Главен град на Колумбија.
боготвори | несв.
Обожава. Ќе ѝ ги исполни сите желби, ќе ја боготвори како ангел. Тие го боготвореле својот учител.
богоугодник | м.
Човек што живее според законите на христовата вера; праведник.
богохулен | прид.
Што се однесува на богохулење. Богохулни зборови.
богохули | несв.
Хули на Бога, го напаѓа Бога.
богохулник | м.
Тој што го хули Бога, што го напаѓа Бога.
