безграничен | прид.
Што е без граници, неограничен; бескраен. Безграничен појас. Безгранична пустина. Безгранично поле. Безгранични простори. Се синее безграничната вода.
безгревен | прид.
Што не знае за грев; бездушен, немилосрден. Безгревен убиец. Безгревно обвинување.
безгревник | м.
Тој што е безгревен, бездушник. Безгревниците ги ограбуваа и ги палеа куќите.
безгрешен | прид.
Што нема грев, непорочен, што е без вина, невин. Безгрешна, ангелска душа.Човекот не е безгрешен. Гневот го истури на безгрешните деца.
безгрешник | м.
Тој што е безгрешен, што е непорочен.
безгрижен | прид.
Што е без грижа, што е ослободен од грижи; спокоен, мирен. Безгрижен живот. Безгрижна игра. Безгрижна младост. Безгрижни години.
безгрижник | м.
Тој што е безгрижен, спокоен. Безгрижникот уживаше во животот.
безгробен | прид.
Што е без гроб, што е во незнаен гроб. На мајката ѝ го дадоа синот да не остане безгробен. Татко му е безгробен. Најстрашна е безгробната умирачка.
бездарен | прид.
Што е без дарба, ненадарен, неспособен. Бездарен писател. Бездарен кројач.
бездарник | м.
Тој што е без дарба, без талент, што е неспособен. Бездарници има во секоја уметност. Бадијала го јаде лебот, отсекогаш бил бездарник.
