безволен | прид.

Што е без волја, нерешителен, рамнодушен. Безволен, неамбициозен, млад човек. Безволен болник. Тој ги осудуваше безволните луѓе.

безволие | ср.

Отсуство на волја, рамнодушност, апатија. Се пожали на безволие и чудна премаленост. Тој беше занесен со безволието што ги зафаќа луѓето кога ќе се исплашат.

безволник | м.

Тој што е без волја. Безволникот талка попусто, сам, со вџашен лик.

безволно | прил.

Без волја, рамнодушно, апатично. Одговори безволно. Пијаниот чекореше безволно и тромо кон домот.

безвреден | прид.

Што е без вредност; без значење, бескорисен, неупотреблив. Безвредни стари пари. Безвредна акција. Безвредно оружје.

безвредносен | прид.

безвремен | прид.

Што не се случува во соодветно време; предвремен, преран. Безвремена умирачка. Безвремено стареење.

безвучен | прид.

Што е без јасен звук. Одговори со безвучен глас.

безглав | прид.

Што е без глава, што нема глава. Безглава птица. Безглава статуа.

безгласен | прид.

Што е без глас, без шум; нечуен, тивок. Безгласен револвер. Безгласните волци со скокови се ближеа до трлото. Безгласен ветер. Водата беше безгласна.