безумен | прид.
Што е без ум, луд; спрот. паметен. Безумен човек. Безумно дело. Безумна игра. Безумни работи.
безумие | ср.
Состојба на тој што е безумен, безумност, лудост. Тој беше преплашен до безумие. Во моменти на своето безумје таа ја кинеше облеката
безуми се | несв.
Останува без ум, губи памет. Детето се безуми од страв. Луѓето се безумеа од злосторствата на непријателот.
безумник | м.
Тој што е безумен, лудак. Го нашле безумникот вкочанет на плочникот.
безуморен | прид.
Што е без умор, многу вреден; неуморен. Безуморен човек.
безумство | ср.
Состојба на безумен човек; безумие. Таа одеше со безумство на раздразнет бик. Во своето безумство личеше на непресметлив човек што се радува на смртна опасност.
безумствува | несв.
Се однесува безумно, лудува. Момчињата безумствуваа по кафулињата.
безусловен | прид.
Што се врши без никакви услови. Безусловна капитулација.
безуспешен | прид.
Што е без успех, неуспешен. Безуспешен обид. Безуспешно лекување. Безуспешни напори.
безутешен | прид.
Што е без утеха, неутешен, очаен. Како кукавица црна кука безутешна мајка.
