белутрак | м.

Вид тврд камен со зрнест состав и со бела боја; кварц, кремен. Потковиците удираа на белутракот и искри летаа во мракот. Реката се гребеше од крупните белутраци.

белучка | ж.

белушина | ж.

Вид глинено-варовита земја. Над куќата имаше белушина, а во шумата црвеница.

белушка | ж.

Белфаст | м.

Главен град на Северна Ирска.

белчо | м.

Име за сосем рус човек.

беља | ж.

Зло, несреќа; штета. Ќе стане некоја беља ноќеска или утре. Каде и да оди само бели прави. Голема беља се стори, изгореа повеќе куќи.

бељаџија | м.

Тој што прави беља. Малечок е, ама голем бељаџија.

Бенгази | ср.

Град во Либија.

Бенгал | м.

Област во Индија.