бениген | прид.

Што се лечи, што заздравува, не го доведува животот во опасност; Бениген тумор. Бенигна болест. Бенигни клетки.

Бенин | м.

Држава во Западна Африка.

бенка | ж.

Мало темно петно, пигментен израсток на кожата на човекот во големина на зрно леќа. Бенката под окото придонесуваше за убавината на нејзиното лице.

бенкалија | прид.

бенкичав | прид.

Што е со бенки, што има бенки по кожата. Се штрекна кога го виде бенкичавото лице.

бенкичка | ж.

Горен дел од бебешка облека (обично памучен), што е во директен допир со кожата. На бебето му облекоа бела бенкичка.

берат | м.

Царско писмо, указ, повелба од султан со што се одредува некаква повластеност. Кадијата им нареди на сејмените да ги одврзат селаните за да собираат пари, зашто старите берати не важеа веќе. Македонскиот народ пролеа крв за да добие владички берат.

берач | м.

Тој што бере, што собира плодови и сл. Многу берачи по лозјата.

берба | ж.

Берење, собирање плодови, тутун, дрва и сл. Оваа година имаше берба на шипинки во селото. Време е за берба на јаболката. Годинава дождовите ја попречија бербата на доматите.

бербат | прид.

Нечист, валкан (само во изрази).