бербатен | прид.

Нечист, валкан. Со бербатни прсти мешаше во ваганот. Старецот тешко ги креваше нозете по бербатното сокаче.

бербер | м.

Лице што се занимава со бричење и потстрижување на лица од машки пол. Најстариот син беше бербер по занает. Болнички бербер.

берберин | м.

берберка | ж.

Жена на бербер.

берберлак | м.

берберница | ж.

Просторија во која се врши берберскиот занает, берберски дуќан. Пред да се отвори најстарата берберница, берберската работа се вршела на сокак. Старците се збираа во берберницата. Навечер берберницата живнуваше.

берберство | ср.

Берберски занает.

берберува | несв.

Врши берберска работа, е бербер. Томе сè уште дома берберува. Некогаш во маалото берберуваа три бербери.

бердана | ж.

Пушка од втората половина на 19 век

бере | несв.

Собира плодови, растенија или делови од нив (со кинење, со тресење, со корнење и сл.). Селаните ги берат јаболката. Децата скришум береа цреши. Од големата круша беревме многу круши. Нема лозје што не го копал или брал.