беспредел | м.
Бескрајност, безграничност. Барам шир што се вика беспредел.
беспределен | прид.
Што е бескраен, безграничен. Беспределен спокој. Беспределна тишина.
беспредметен | прид.
Што е без основа, значење, важност, што нема причина да се појави; неумесен. Беспредметно барање. Беспредметно прашање.
беспрекорен | прид.
Што е без недостаток, на кој не може нешто да му се забележи; совршен. Беспрекорен син. Беспрекорна девојка. Беспрекорен расказ.
беспризорен | прид.
Што е без родители и без дом, препуштено на улицата, без грижа на општеството. Беспризорно дете.
беспримерен | прид.
Што нема рамен на себе, единствен, исклучителен. Беспримерен херои Беспримерна заштита. Беспримерно дело.
беспринципен | прид.
Што е без принцип, непринципиелен, недоследен. Беспринципен човек.
беспристрастен | прид.
Што е непристрастен, заснован на објективни факти. Беспристрастен коментар. Беспристрасна награда.
беспричински | прид.
Што е без причина, неоправдан, неоснован. Беспричински страв. Беспричинска нетрпеливост.
бесрамен | прид.
Што е без срам, што нема чувство на срам. Бесрамна жена. Бесрамен пијаница. Бесрамна постапка
